Mijn basisschool was de Margrietschool in Zwijndrecht. Ik was een heel actief kind, ik had een grote bewegingsdrang, ik wilde altijd buiten spelen en ik kon in de klas niet stilzitten. Ik ging als schoolkind steeds meer met leeftijdsgenootjes om en minder met mijn gezin. Ik wilde er heel graag bijhoren dus daar paste ik mij op aan; conformisme. 
Het maakte mij niet uit of ik met jongens omging of met meisjes, ik ging wel meer met jongens om, want ik vond ze toen stoerder. Ik werd wel verliefd op een vriendje van mij, maar dit durfde ik dan nooit te vertellen omdat ik bang was dat ik ermee zou geplaagd worden.

In groep 3 leerde ik schrijven, nog niet zo netjes, maar naarmate ik ouder werd, werd mijn handschrift steeds beter leesbaar. Daarnaast leerde ik rekenen met mijn vingers dus nog niet uit mijn hoofd. 

Toen ik in groep 5 kwam, moesten we leren rekenen zonder hulpmiddelen. Ik snapte steeds meer dingen en ik leerde wat realiteit was en wat niet. Zo leerde ik dat sinterklaas een kinderfeest is en dat mijn ouders, met kerst, de cadeautjes onder de boom legden en niet de kerstman. Ook leerde ik dat het niet de tandenfee was die geld onder mijn kussen legde, maar dat mijn ouders dit altijd deden en dat zij mijn tanden in een bakje bewaarden.

Toen mocht ik naar groep 6, hier werd ik erg prestatiegericht, ik kreeg namelijk toetsen en ik wilde de beste zijn van de klas, zodat ik mooie cijfers op mijn rapport had en geld kreeg van mijn opa's en oma's.

In groep 7 kreeg iedereen een smartphone, maar ik niet, ik had altijd een klaptelefoontje, omdat ik het alleen nodig had als ik mijn ouders moest bellen. Op deze leeftijd werd ik steeds meer als het buitenbeentje gezien, omdat ik een meisje was die alleen maar van jongensdingen hield, zoals voetbal, in bomen klimmen en stoeien. Kinderen uit mijn klas begonnen mij 'raar' te vinden, terwijl ik mij van geen kwaad bewust was.

In groep 8 leerde ik van me af te bijten en merkten de kinderen uit mijn klas, dat ik eigenlijk helemaal niet zo anders was en 'hoorde' ik er weer bij. Ik kreeg ook een smartphone van mijn ouders, dus ik zat ook eindelijk in de groepsapp van de klas. 

Ondanks dat ik niet mijn beste tijd heb gehad op de basisschool, kijk ik wel met opgeheven hoofd terug naar deze tijd, omdat ik hier vele dingen heb geleerd, zoals hoe ik van me af moet bijten en dat je niet iedereen kan vertrouwen. Deze gebeurtenissen hebben mij gemaakt hoe ik nu ben, een stoere sportieve meid, die gewoon helemaal haarzelf is en niet op een ander wil lijken.